روز سی و پنجم:

لابی با الهه خیال...

حوصله هیچ کاری ندارم ذهنم همش درهرحال بازیست ٬ ذهنم قاتل زمان شده!تنها حوصله دارم یکسری کارهای تکراری بکنم شبیه بافتنی یا حتی کشیدنه جدول توی وورد یا اکسل اما کاری نباشد که نیاز به تحلیل و تمرکزی داشته باشد ماله این روزها هم نیست من الهه خیالم از همان بچه گی ها با خیالم زندگی می کردم و زندگی میساختم بزرگتر که شدم خیال ها زمینی تر شدند اما هنوز هستند کلافه ام می کنند و تمرکزم را میگیرند و این چنین می شود که مثلا نمی توانم شاگرد اول بشوم یا مقاله بنویسم یا حداقل برای کوچکترین شروع و خواسته هایم نتیجه ای به وجود بیارم. از صبح توی ذهنم دارم برایت خط و نشان می کشم و چنین و چنان میکنم که خط قرمزهایت را بدانی شاید هم بدانم! بدترین حالت زمانی است که آدم به خودش مطمئن نباشد و این ناشناخته بودنه خود از همه چیز هولناک تر است باید اول برای خودم خط و نشان بکشم باید به خودم حالی کنم ٬ باید یاد بگیرم مسئولیت خواسته هایم را بپذیرم باید این باید را هم از دایره لغاتم خط بزنم ! خیال امروزم را میکنم لابی با خودم.