عاشق نبودی انگار...
حوصله ی جواب دادن را نداشتم حتی از نوع اس ام اش را چه برسد که زنگ هم زد!سایلنت را برای همین موقع ها ساخته اند انگار!سایلنت میکنم و به خاموش و روشن شدنه صفحه گوشی خیره میشوم و با سری که٬ توش یکی فریاد میزنه بردار و یکی بی حوصله است مانده ام بر سر دوراهی!بی حوصله ها همیشه غالب ترند اینجا!بر نمیدارم !دوباره سخت شدم!دوران سختی ام که برسد هیچ نرمشی مهربانم نمیکند انگار حتی اگر تو٬ تمام روز به خودت بپیچی و طلب توجه کنی هم من سخت تر میشوم!کم کم که مهربان میشوم فرصت ها از دست رفته اند می دانم مهم نیست اما بعضی وقتها دلتنگ گذشته هایی میشوم که سخت بود که نرمش می توانست اوضاع را بهتر کند!و شاید صبر از نرمش برای من بهتر بود...سختی ها با صبر آسان میشوند و مهربانی های به سختی رو شده با صبر ماندنی تر میشدند این روزها دیگر معنی عشق را در کلام و عمل نمیدانم...این روزها صبوری یعنی عاشقی کردن و عاشق کسی است که به پای معشوق صبر میکند به نرمی...
